“Lijkt me heel leuk, maar ik kan niet tekenen”. “Ik word nooit zo goed als jou / hem / haar” of “ Ik ben bang dat mijn tekening mislukt, dus ik begin maar niet”. Ik hoor en lees dit soort uitspraken zó vaak. Tijdens het geven van workshops, in gesprek met mensen of in DM berichtjes op Instagram of Facebook. En het is zó zonde!
Tekenen moet gaan om het plezier wat je erin hebt. Toch laten we ons vaak zo (af)leiden door het resultaat, waardoor we dat plezier totaal verliezen. Volgens mij zijn een aantal redenen waarom we zo gefocust zijn op dat resultaat én waarom het zo moeilijk is om dit los te laten. Door deze valkuilen te kennen, kunnen we ze hopelijk ontwijken (lees: er lekker overheen te springen). Ik hoop dat deze blog daarbij helpt!
Instant gratification
We zijn tegenwoordig ontzettend gewend dat dingen die we willen direct te krijgen zijn. Je pakt je laptop of telefoon en boekt je vakantie, bestelt eten, koopt nieuwe schoenen of swipet een paar keer links of rechts voor een leuke date / booty call ;-). We vergeten daardoor een beetje dat je voor sommige dingen iets meer moeite moet doen. Dat het tijd en oefening vraagt.
Je leerde ook niet in één dag fietsen of in één dag schrijven. Dat leerde je door te doen, veel te oefenen en in het geval van fietsen: een keer keihard te vallen met je tand door je lip. Om het daarna - met een pleister op je knie en kus van je moeder – nóg een keer te proberen.
Hetzelfde geldt voor tekenen. Je kan niet beter worden zonder eerst fouten te maken. Zonder eerst lelijke dingen te maken waar je absoluut niet trots op bent. Niet voor niets deelde ik in één van mijn vorige blogs de quote ‘We alle have 10.000 bad drawings in us. The sooner we get them out, the better’. Je moet dus door die berg lelijkheid heen to get to the good stuff. Zoiets als vroeger eerst je bord met bloemkool leeg eten (kokhalzend zat ik aan tafel) om daarna dat lekkere toetje te krijgen.
De valkuilen van social media
Over lelijkheid gesproken: het is allemaal de schuld van social media! Nee echt! ;-)
Het is fijn dat er online zo ontzettend veel inspiratie te vinden is. Aan de ene kant is dit onwijs motiverend en inspirerend. Tegelijkertijd kan dit volledig verlammend en intimiderend werken. Als we op social media kijken, vergeten we vaak twee dingen.
Ten eerste dat iedereen alleen de mooie plaatjes deelt. Alle lelijke mislukte tekeningen die mensen maken? Die zie je niet online! Daardoor lijkt het alsof anderen altijd beter zijn en dat alles wat iemand anders tekent altijd lukt. Waardoor het voelt alsof die lelijke resultaten van jou een teken zijn dat jij niet goed genoeg bent. In plaats van dat je beseft dat dit een heel normaal onderdeel is van het proces en dus helemaal oké is. En geloof me: ook ik heb hier af en toe nog steeds enorm last van. Dan voelt het alsof ik geen ‘echte’ illustrator ben (hallo imposter syndrom!), omdat ik een illustratie niet direct goed op papier krijg. Ik vind het dan ook heel geruststellend om bij andere illustratoren te lezen hoeveel moeite het ook hen soms kost om tot een goed resultaat te komen. Hoeveel ervaring je ook hebt, het is heel normaal dat dit tijd en moeite kost (en soms frustratie en een mental breakdown hier en daar). Illustrator Rebecca Green schreef een mooie blog hierover waarin ze haar proces - inclusief alle struggles – deelt.
En de 2e valkuil? We vergelijken onszelf op social media met mensen die op een heel ander punt in hun creatieve avontuur staan. Je kijkt naar iemand die misschien al 10 jaar aan het tekenen is, terwijl jij misschien net een jaar bezig bent. Maar die disclaimer staat niet bij elke Insta post en dus vergeten we dat elke keer weer. We trekken snel de conclusie dat we niet goed genoeg zijn – alsof dat een vaststaand feit is waarbij geen verandering mogelijk is. Ik heb zelfs regelmatig mensen die twijfelen of ze wel mee kunnen doen aan mijn workshops ‘omdat ze nog niet zo goed kunnen tekenen’. Terwijl het hele idee is dat je dat juist gaan leren in de workshop! :-) Als je al goed genoeg kon tekenen, was die workshop ook niet nodig.
‘Don’t compare your beginning to someone else’s middle. The only one you should compare yourself to is your former self.’
Ook deze quote is voor mij altijd een ontzettend goeie reminder. Als ik iemand zie online die ik ontzettend goed vind (en een stemmetje in mijn hoofd zegt: ‘Zo goed ben jij niet’), dan probeer ik mezelf altijd voor te houden: ‘Zo goed ben ik nog niet’. Maar ik kan dus nog heel veel leren! Dat vind ik tegenwoordig ook vooral een heel leuk vooruitzicht in plaats van dat het me verlamt!
De 80/20 regel geldt ook voor creativiteit
Ik geloof écht dat 20% talent is en 80% hard werken. Misschien zijn er mensen die van kinds af aan direct prachtig kunnen tekenen. Dat betekent niet per se dat ze succesvolle artiesten zijn of worden. De meeste artiesten en illustratoren hebben er vooral hard voor gewerkt om te komen waar ze nu zijn. Om professional te worden, helpt die 20% talent natuurlijk wel, maar voor de meeste mensen is dat helemaal niet het doel! Genoeg leren om met veel plezier te tekenen, daar gaat het toch vaak om?
Als mensen tegen mij zeggen: ‘Het lijkt me zo leuk om goed te kunnen tekenen’ of ‘Ik wou dat ik zoiets kon maken, maar ik kan niet tekenen’ – dan is het geen beleefdheid als ik zeg: ‘Dat kan jij ook leren!’. Ik meen dat echt. Natuurlijk zijn er af en toe mensen die héél weinig gevoel voor tekenen hebben. De kans is groot dat ze het ook helemaal niet leuk vinden. Niet iedereen houdt van creatieve hobby’s :-). Maar als het jou wel écht leuk lijkt, dan is het een kwestie van de tijd erin steken om het te gaan leren.
De laatste valkuil: 'Practice makes progress – nót perfection'
Dat brengt me de laatste quote van vandaag: ‘Practice makes progress’. Oorspronkelijk luidt dit gezegde: ‘Practice makes perfect’. Ik zei dat ook heel vaak, dat was nou eenmaal de uitdrukking. Ik ben daar absoluut van teruggekomen.
Onthoud dus dat je door oefenen vooruit komt, verbetert, groeit. Het hoeft niet perfect! Bovendien: wat nu in jouw ogen misschien perfect lijkt, daar kijk je over 1 of 2 jaar op terug en dan zie je waarschijnlijk dat er van alles beter kan. Omdat je dan wéér bent gegroeid en nog meer geleerd hebt. Betrap je jezelf na het tekenen op de gedachte: ‘Ik heb er geen lol aan gehad, want deze tekening is mislukt’? Probeer het dan te zien als een goeie oefensessie. Daarmee haal je de druk voor jezelf van dat ‘perfecte’ resultaat af. Je kan alleen maar beter worden door te oefenen. Niet door eindeloos op Pinterest en Instagram te scrollen en je schetsboek leeg te laten ;-)
Hulp nodig?
Wil je inderdaad meer oefenen, maar weet je niet goed hoe je moet beginnen? Of waar je de inspiratie vandaan haalt? Dan is de cursus Sketch Journaling (die ik samen met mijn collegaatje Anne van GoudenLijntjes maakte) iets voor jou! We maakten de online cursus speciaal voor beginners én voor mensen die al vaker getekend hebben. In 10 videolessen leer je o.a. over illustratie, handlettering, urban sketching, compositie én kleurtheorie. Ben je al verder met tekenen? Dan is de Next Level cursus echt iets voor jou. De cursusses zijn een fijne combi van een stukje ‘technische’ uitleg, veel voorbeelden én zelf aan de slag gaan. Na elke les krijg je een huiswerkopdracht die je - samen met andere deelnemers - kunt delen op een besloten online omgeving. Check de trailer van de Basis cursus hieronder. Klinkt goed toch! Doe je mee?
Comentarios